18 dzień kwietnia

Pewność siebie

Samoświadomość
Samoakceptacja
Zadowolenie

'Jesteśmy istotami, które muszą czuć się docenione.
Potrzebujemy zadowolenia z siebie i swoich działań,
ponieważ jest to podstawa
pozytywnej samooceny i samoakceptacji.'

autor nieznany

Zadowolona z siebie

Tak sobie myślałam (popijając moją kawę oczywiście), że niesamowitą radochę mi przynosi to całe pisanie, szukanie artykułów, które w mniejszym lub większym stopniu rozwiewają moje wątpliwości, pogłębiają wiedzę w temacie np. psychologii. Oczywiście, że to taka 'DIY psychologia'. Ale co tam; nie każdy może być Freudem, nie każdy może być Jungiem. A najwięcej zadowolenia mi przynosi napisanie kilku słów o tym, o czym dopiero co się dowiedziałam.

Zadowolenie... to właśnie trzeci filar wewnętrznej pewności siebie.

Znaleźć cokolwiek o 'zadowoleniu' w internecie okazało się niezwykle trudne. Podejrzewam, że to ma związek z doborem słów (znów te językowe wygibasy). Pierwszy tytuł jaki zobaczyłam, to: ''Jak zyskać cudowne samopoczucie i zadowolenie z siebie?''. Kliknęłam i...:

''Doładuj się ENDORFINAMI – hormonami szczęścia! Przyjdź na masaż lub zabieg prawdziwą czekoladą. A po zabiegu na specjalne hasło w zaprzyjaźnionym punkcie *tu nazwa zaprzyjaźnionej firmy* napijesz się wyjątkowej, aksamitnie gęstej czekolady z 50% rabatem!

Masaż Czekoladowy

To prawdziwa uczta dla duszy i ciała. Czekolada zawiera naturalne antyoksydanty, pobudza wydzielanie endorfiny,dzięki czemu działa antydepresyjnie.

Zabieg Czekoladowy

To zabieg na ciało, który odmłodzi i zregeneruje Twoją skórę oraz nasyci ją apetycznym i zmysłowym aromatem.

Efekty zabiegu: rewitalizacja, wygładzenie, ujędrnienie, wyrównanie kolorytu skóry, odprężenie''.

No cóż, czekolada zdecydowanie poprawia mi nastrój, szczególnie, jeśli to jest moje ulubione PtasieMleczko®, ale nie o takim zadowoleniu szukałam informacji.

Zdecydowałam się wobec tego na Wikipedię i słownik synonimów.

Według Wikipedii zadowolenie to ''chwilowe uczucie satysfakcji, pełnej afirmacji. W większości przypadków prowadzi do uczucia szczęścia. Zadowolenie nie objawia się stanem euforii, uzewnętrznia się w zależności od sytuacji (poziomu zadowolenia). Zadowolenie może być zarówno brane pod uwagę przy aspektach seksualnych jaki i wręcz przeciwnie, codziennych (dziecko zadowolone z oceny za swoją pracę np. dyktando). Jest to uczucie tłumione (jak wyżej w zależności od sytuacji, np. zadowolenia ze stracenia przez kogoś posady na naszą korzyść będzie ukrywane, zaś oficjalna promocja naszej osoby będzie otwarcie pokazywana z dumą)''.

Według słownika synonimów słowo 'zadowolenie' można używać żeby wyrazić odczuwanie szczęścia, stan dobrego samopoczucia, wyraz uznania. Można słowa używać w odniesieniu do stanu błogości, do radości, do uczucia. Mnie jednak głównie interesuje ''zadowolenie w odniesieniu do zadowolenia z siebie: błogostan, dosyt, przyjemność, radość, rozradowanie, samozadowolenie, satysfakcja, spełnienie, triumf, uciecha, ukontentowanie''.

Jako, że idę tropem tego, co przeczytałam o pewności siebie na stronie Patrycji Załug, pozwolę sobie zacytować, co tam napisano w odniesieniu do zadowolenia (z siebie, a nie siebie!).

''To ono jest wewnętrznym barometrem pokazującym, na ile siebie akceptujesz. Być może bardzo się starasz, ale ciągle masz poczucie niespełnienia, wydaje ci się, że robisz za mało, że mogłeś coś zrobić lepiej. Stąd prosta droga do perfekcjonizmu, a daleka do spełnienia. Znam osoby, które wykonują ogromną pracę, ale stale mają poczucie, że to za mało, żeby mogły siebie docenić. A przecież dostępny jest zupełnie inny świat – widziany oczami osoby zadowolonej z siebie, która myśli: 'To, co robię i jak to robię, jest wystarczająco dobre, umiem doceniać swoje starania, wysiłek i energię. Nawet jeśli coś mi nie wychodzi, widzę, ile z siebie daję i jestem sobie za to wdzięczny'.''

Myślę, że właśnie o to chodzi. Być zadowolonym z siebie to przede wszystkim WIEDZIEĆ, że robię to, na co mnie stać, to na co mam teraz siłę. Przypomina mi się postulat Jordana Petersona 'nie kłam'. Nie chodzi tylko o oszukiwanie innych, chodzi również o bycie szczerym wobec siebie. Jeśli cokolwiek robię staram się to robić 'jak należy' – bez znaczenia czy prywatnie, czy zawodowo. Jeśli zdarzy mi się, że na szybach po myciu okien zostaną smugi, muszę wiedzieć, że zrobiłam wszystko co w mojej mocy, żeby te okna były naprawdę czyste – wtedy te smugi nie przeszkadzają. Jeśli idę poćwiczyć (ha! znalazłam w końcu fajną grupę!), to robię wszystko co w mojej mocy, żeby wypocić toksyny i tłuszczyk, daję z siebie wszystko. Jeśli w pracy 'kierownik' zwróci mi uwagę, że czegoś nie zrobiłam, muszę wiedzieć, że to nie przez moje lenistwo. Wówczas nawet jeśli kierownik ma jakiś żal do mnie, ja nie mam żalu do siebie. Dlaczego właśnie tak? No właśnie po to, żeby być zadowolona z siebie. W moich oczach ja jestem w porządku, nie mam sobie nic do zarzucenia, nie powiem sobie 'mogłam się bardziej starać'.

Mam świadomość, że nic nie jest perfekt, ale do pracy idę, żeby pracować, a nie siedzieć i użalać się nad sobą. Czasem robię mniej niż zwykle (bo mam zły dzień, jestem chora, jestem zmęczona), ale zawsze tyle, żeby nie mieć żalu do siebie, tyle, żeby być dumna, że dałam radę, tyle, żeby czuć satysfakcję z tego co robię.

Czy można w jakiś sposób zwiększyć poziom zadowolenia z siebie? Bez samoświadomości i samoakceptacji może być trudno. To jest podstawa.

Przede wszystkim odpowiednia diagnoza. Jeżeli na coś nie masz wpływu, nie ma co się 'kwasić' – głową muru nie przebijesz. Być może brak satysfakcji z wyników jest rezultatem słabej organizacji. Może warto nad tym popracować (i wiosenne porządki zaplanować tak, żeby nie kłóciły się z przygotowywaniem świątecznych smakołyków)? Należy również pamiętać, żeby zamiary dostosować nie tylko do własnych możliwości, ale zgrać się one muszą z rzeczywistością. Jesteśmy istotami stadnymi, żyjemy w grupach (najmniejszą chyba jest rodzina) i nie wyobrażam sobie planowania czegoś nie biorąc pod uwagę innych jej członków. Nie chodzi mi o pomoc z ich strony – to akurat łatwo zaplanować i ustalić. Mam na myśli to, że należy wziąć pod uwagę, że będą przeszkadzać – 'przytul mnie teraz', 'a co robisz?', 'jestem głodny', 'wystawisz mi rower?' i takie tam... Telefon od siostry, niezapowiedziana wizyta koleżanki, cokolwiek – gdy takie rzeczy się przytrafiają, trzeba się z pogodzić z zaistniałą sytuacją. Nie warto robić wyrzutów sobie, nie warto mieć pretensji do nikogo. Można zostawić te niedomyte okna do jutra i dać z siebie wszystko, żeby zrobić najlepszą kawę na świecie. Kawę dla siebie i dla koleżanki (albo teściowej).

Czwarty filar wewnętrznej pewności siebie to 'wiara w siebie'. Jak na razie nie mam nic sobie do zarzucenia i nadal nie mam zielonego pojęcia, dlaczego ktoś kiedyś powiedział mi, że brakuje mi pewności siebie. Być może brakuje mi wiary w siebie... Muszę to przemyśleć, ale najpierw kawa.

**

UWAGA!

Staram się jak najlepiej zbadać i wykorzystać możliwości, które daje nam internet. Odkryłam, że Google pozwala na przeprowadzanie ankiet, anonimowych ankiet. W związku z tym proszę o wsparcie i uczestnictwo w takiej próbnej, bardzo króciutkiej ankietuni. To tylko dwa pytania. Można odpowiedzieć jednym słowem. Można napisać esej. Odpowiedzi Google przysyła na mojego emaila bez wskazywania autora. Proszę o udział i dziękuję.